بس کن ، برو، دُچار تَوَهُّم نِمی شوم

آتش نَشو بَرام، که هیزُم نمی شوم

یک بار خر شُدم، خرِ آن وَعده های تو

دیگر برای دَفعِه یِ دُوُّم نِمی شوم

پُشتم هزار، شایعه گفتند و سوختم

پیرم ،حَریف ِطَعنه ی مَردُم نمی شوم

این کوچه ها بدون تو با من صَمیمی اند

وقتی که نیستی به خدا گُم نمی شوم

اَصلاً تو باعِثی که حُدودِ رِفاقتت

من زائری به مشهد و یا قُم نمی شوم.